Condoleance Saakje Boermans

Wat een mooie memoriam, wat zullen we haar erg missen

Beste Volleybal Familie, Geschokt en met pijn in het hart heb ik het bericht ontvangen dat DE gastvrouw Saakje Boermans ons is ontvallen. 24 jaar heb ik van haar nimmer aflatende zorg voor de arbiters mogen genieten. Eerst als scheidsrechter en daarna als kaderlid van de NeVoBo. Er is een groot clubicoon heen gegaan. Wetende dat er altijd weer andere personen opstaan, de gedachte aan Saakje zal er bij binnenkomst altijd zijn. Allen sterkte met dit verlies. Hans Bontekoning.

Gecondoleerd en heel veel sterkte voor de familie en alle naasten. Ik ga u missen lieve Saakje

Een bijzonder mens is heen gegaan. Het zal nooit meer hetzelfde zijn bij Dynamo. Saakje was als een moeder voor H1 en Dynamo. Wat zullen we haar missen. Zodra er weer wedstrijden van Draisma Dynamo H1 gespeeld kunnen worden met publiek zullen we haar zeker gedenken. Voor nu heerst eerst de lege plek die Saakje achterlaat. Jetty, Miranda, Peter, Henk, Wendy, Willeke, Patricia, Jorrit en alle andere familieleden en vrienden, van harte gecondoleerd met dit enorme verlies en heel veel sterkte gewenst de komende tijd.

Eerst wens ik alle familieleden van Saakje heel veel sterkte en mooie herinneringen aan haar. Dankzij haar snelle actie op 29 November 1999 ben ik nu nog in de gelegenheid mijn medeleven te kunnen tonen. Die datum hebben we vele jaren "samen" kunnen herdenken, maar nu dus niet meer, als er één goede vriendin in mijn leven is die ik nooit zou hebben willen missen dan is het Saakje. Rust zacht.

Wij hebben een lieve vriendin verloren. Veel sterkte iedereen.

Lieve familie, Bijna een halve eeuw geleden kwamen de spelers, speelsters en trainers van Dynamo na de trainingen op vrijdagavond laat bij elkaar in het Veerhuis aan de Deventerstraat om de tactiek voor de komende wedstrijden op zaterdag te bespreken en vooral even bij te kletsen. Hier kreeg ik mijn eerste tapbiertje aangereikt door Saakje. Een onuitwisbare herinnering. In de jaren hierna zijn we elkaar heel vaak tegen gekomen, vooral op straat , de Rustende Jager, de Tol, de Dynamohal, Intratuin en het Dynamocafe in het Omnisportcentrum. Saakje was altijd in een dienende rol en dat deed ze met veel plezier. Voor altijd in mijn/onze gedachten. Kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte gewenst met het afscheid.    Peter en Marijke van Vliet

Lieve Wendy en Willeke en familie, van harte gecondoleerd met het verlies van jullie bijzondere oma en moeder. Liefs van Hans en Lenie, ouders van Danielle Bosch

Ik vernam woensdagavond het verdrietige nieuws dat Saakje is overleden. Hoe naar om te horen dat we haar zullen gaan missen. Fluiten bij Dynamo zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik herinner me nog dat een collega scheidsrechter me ineens appte omdat hij Saakje op de radio hoorde, nog niet zo lang geleden. Altijd was ze er bij, ook bij de uit wedstrijden. Dank ook voor de goede zorgen binnen de vereniging zodat ze er bij kon zijn. Ik begreep dat ze tot en met dinsdagmiddag nog vanuit het ziekenhuis met Dynamo mensen telefoneerde om te vragen hoe het met hun ging. Zo betrokken, Saakje ten voeten uit. Knap dat ze op haar leeftijd dat nog deed. Mooie woorden op de website van Dynamo over een lieve Saakje. Indrukwekkende staat van dienst. Alle officials gaan haar missen bij de koffie voor en het drankje na de wedstrijd. Maar ik zal steeds aan Saakje denken als ik te gast ben bij de club. Sterkte aan alle familie en volleybal vrienden.

Diep geroerd en met tranen in mijn ogen moet ik noodgedwongen afscheid nemen van Saakje. Ze was als een moeder voor mij. Nooit meer samen in de auto naar Omnisport, nooit meer met jou als stralend middelpunt van ons vaste supportersgroepje naar uitwedstrijden van Heren-1. Geen kopje thee met biscuit meer bij je thuis aan de Morellenlaan. De laatste keer dat ik bij je was aten we nog gezellig een oranjetompouce, en je genoot ervan. Je was echt een gezelligheidsmens, alleen was helemaal niks voor jou, je wilde altijd mensen om je heen. In het middelpunt staan hoefde nou ook weer niet, maar rustig vanaf de zijlijn toekijken. En een glaasje rosé erbij of soms een glaasje advocaat. Je klonk al zo kwetsbaar toen ik je afgelopen week vanuit het ziekenhuis nog even aan telefoon had. Maar je belde voor mij, om te vragen hoe het met mij was… Het zegt zoveel over hoe je was: altijd belangstelling voor een ander. Het was ons laatste gesprek. Ik zal het koesteren, zoals ik zoveel momenten met jou zal koesteren. Net als iedereen zal ook ik je heel erg gaan missen. Rust zacht Moeke!