Historie

Volleybalvereniging SV Dynamo is opgericht op 1 juli 1967. Dit was het resultaat van een fusie tussen CVVA (Christelijke Volleybalvereniging Apeldoorn), CVV DES en VV Volley. Maar er ging nog een periode aan vooraf, waarin de volleybalsport Apeldoorn veroverde. Hieronder kun je meer lezen over de geschiedenis van de club. Bijvoorbeeld over hoe de vereniging aan haar clubkleuren komt.

Apeldoornse scholencompetitie

Het ontstaan van Dynamo gaat terug tot de komst van de Groningse gymnastiekleraar Ger Bottinga, die in 1949 met enkele fanatieke collega’s in Apeldoorn een scholentoernooitje volleybal organiseerde. Dankzij dit soort toernooitjes groeide de belangstelling voor de uit Amerika overgewaaide sport uit tot een scholencompetitie, die in 1952 startte in de Berg en Bosschool. Inmiddels zat men ook bij de diverse sportverenigingen niet stil. Met argusogen werd de belangstelling voor de nog jonge sport gevolgd en al gauw ontstonden er binnen de diverse verenigingen afdelingen volleybal. Het Beekparktoernooi, met als grote animator Ben van ‘t Hag, zorgde voor verdere popularisering van het volleybal.

Drie fusiepartners

Op 1 juli 1951 besloot de Christelijke Sportvereniging Apeldoorn tot het oprichten van een volleybaltak, die in 1959 een eigen leven ging leiden onder de naam CVVA (Christelijke Volleybal Vereniging Apeldoorn). De kleuren van de Apeldoornse vlag (bordeauxrood en geel) die de sportkleding van CSVA sierden, werden - zij het in een andere samenstelling - door CVVA overgenomen: de broek bordeauxrood en het shirt geel. Binnen vijftien jaar groeide CVVA uit tot de grootste volleybalvereniging van Apeldoorn met een damesteam in de hoofdklasse en een herenteam in de eerste klasse. Bekende namen uit de CVVA-tijd zijn Hotse Brouwer, Wim Jonker, Wim Konijnenburg (het kanon van Heren 1) en Reinier van Dijk.

CVVA zocht een manier om in Apeldoorn een volleybalbolwerk op te zetten en kwam in contact met een andere grootmacht in die tijd, CVV DES, de volleybalafdeling van de in Apeldoorn zeer bekende gymnastiekvereniging DES (Door Eendracht Sterk). Verspreid over verschillende zaaltjes zocht CVV DES onder leiding van voorzitter Henk de Ruyter haar weg in de volleybalcompetitie. Met groot succes organiseerde CVV DES het jaarlijks terugkerende Hemelvaartdagtoernooi. In mei 1967 werd het toernooi een samenwerkingsverband tussen CVV DES en CVVA. De eerste stap naar een fusie werd toen al gezet. Behalve Henk de Ruyter zijn Henk Woudenberg en de broers Rienk en Henk van de Veer bekende namen uit de CVV DES-tijd.

Derde fusiepartner was de kleine Apeldoornse volleybalvereniging VV Volley. Zij bestond uit slechts een herenteam dat door het spelen van een oefenwedstrijd dispensatie kreeg om in een hogere klasse te mogen volleyballen. Met haar ijzersterke herenteam wist VV Volley een plaats in de hoofdklasse te veroveren. Bekende namen uit de VV Volley-tijd zijn Hans Coldenhoff en Harry Veenbergen.

Dynamo is een feit

Op 1 juli 1967 werd de fusie tussen CVVA, CVV DES en VV Volley een feit. De vereniging krijgt de naam Christelijke Volleybal Vereniging (CVV) Dynamo. In het clubblad Time Out schrijft voorzitter Henk de Ruyter: “Per 1 juli is de fusie tussen CVVA, DES en VV Volley een feit geworden. (…) Door de fusie beschikt SV Dynamo zowel voor dames als voor heren over een plaats in de hoofdklasse en de overgangsklasse, en gezien het grote aantal jeugdspelers en de goede trainers waarover onze vereniging beschikt, zijn nu alle voorwaarden aanwezig om binnen enkele jaren in Apeldoorn topvolleybal te realiseren.

Behalve met het realiseren van topvolleybal in Apeldoorn had men met deze fusie ook nog twee andere doelen voor ogen:

• het zorg dragen voor een betere begeleiding voor het jeugdvolleybal
• het scheppen van betere mogelijkheden tot het beoefenen van het recreatieve volleybal.

Van Dynamohal naar Omnisport Apeldoorn

Omdat de volleyballers van VV Dynamo (de letter C was al vrij snel uit de clubnaam verwijderd omdat er ook wedstrijden op zondag werden gespeeld) niet over een eigen accommodatie beschikten, werd er die jaren getraind in diverse gemeentelijke sporthallen, verspreid over heel Apeldoorn. De competitiewedstrijden werden uitgevochten in het gymzaaltje van het stedelijk Gymnasium. Dit veel te kleine zaaltje werd het strijdtoneel van wedstrijden die door het publiek vanuit de wandrekken, als ‘hingen zij tegen de muur gekleefd’, werden bekeken. Het spreekt vanzelf dat de sterren van weleer vooral werden toegejuicht en -geschreeuwd, aangezien het applaudisseren in een wankel wandrekje gevaarlijke situaties kon opleveren. Met het gereedkomen van de sporthal in Apeldoorn-Zuid werd de overstap gemaakt naar deze nieuwe locatie. Toch bleef er bij de vereniging nog altijd een behoefte aanwezig om te kunnen beschikken over een eigen accommodatie. In de tweede helft van de jaren zeventig ging deze wens dan eindelijk in vervulling. Met hulp van meer dan honderd leden die zich als vrijwilliger hadden aangemeld, werd aan de Morellenlaan gestart met de bouw van de eigen Dynamohal, die op 11 november 1977 feestelijk kon worden geopend door prinses Margriet. Later zorgde de groei van de club ervoor dat uitbreiding van de Dynamohal noodzakelijk was. De hal werd, opnieuw met de inzet van vele vrijwilligers, uitgebreid met een derde speelveld, dat in oktober 1985 door de loco-burgemeester officieel werd geopend. Aan het eind van seizoen 2006/2007 verhuisde de vereniging naar het gloednieuwe Omnisport Apeldoorn aan de Voorwaarts. De verhuizing naar een dergelijke topsportaccommodatie was voor Heren 1 een voorwaarde om te mogen deelnemen aan de Champions League.

Start van sponsoring

Gezien de ambities van de club was het noodzakelijk op zoek te gaan naar financiële ondersteuning, om zo de sportieve dromen te laten uitkomen. En die ondersteuning werd gevonden. Aan het begin van het seizoen 1986-1987 werden de handtekeningen gezet onder een driejarig sponsorcontract tussen SV Dynamo en kledinggigant Piet Zoomers. Vanaf dat moment werd de naam van de volleybalvereniging ook gewijzigd in PZ Dynamo, en later in Piet Zoomers/D. Wat begon als een samenwerkingsverband voor drie jaar, groeide uit tot een jarenlang ‘huwelijk’. Ruim twintig jaar liepen er in Nederland en – iets minder lang – in Europa volleyballers in sporthallen rond met op hun borst ‘Piet Zoomers’. En wie wel eens bij wedstrijden aanwezig was, kon het ‘Piet Zoomers’ dat massaal vanaf de tribunes klonk, niet zijn ontgaan. In de zomer van 2009 kwam er na een huwelijk van ruim twintig jaar een einde aan dit contract en heet de club weer SV Dynamo. In Nederland zijn er maar weinig sponsors die hun naam voor zo’n lange tijd aan een club verbonden hebben.

Sportieve prestaties in vogelvlucht

Nadat het mannenteam eind jaren tachtig voor het eerst aan de poort van de volleybal-eredivisie rammelde, kan Heren 1 ruim twintig jaar later trots terugkijken op twaalf landstitels, acht nationale bekers en acht nationale supercups. En ook internationaal spreekt de club een woordje mee. Sinds het seizoen 1991/1992 nam Piet Zoomers/D onafgebroken deel aan internationale competities, met als absolute hoogtepunt het organiseren en winnen van de Final Four van de Europese Top Teams Cup 2003. In het seizoen 2007/2008 deed Piet Zoomers/D voor het eerst mee aan de Champions League. In een zware poule met teams van Sisley Treviso, Knack Randstad Roeselare en Jastrzebski Wegiel kwam de ploeg van Redbad Strikwerda ondanks goed spel helaas niet verder dan de eerste ronde. Ook de overige teams van SV Dynamo, van jong tot oud, presteren naar behoren, gezien de titels die jaarlijks in de verschillende nationale competities worden binnen gehaald. De jeugdteams sleepten vier jaar achtereen (2008, 2009, 2010 en 2011) de Jaap van Kasteel Trofee in de wacht. Dit is de prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan de best presterende vereniging in de Nationale Open Jeugd Kampioenschappen (Asics Open, NK).

Dynamo, je blijft eraan kleven, voor heel je leven’

Na de fusie in 1967 is de club blijven groeien. Veel volleyballiefhebbers werden Dynamolid en, hoewel velen om diverse redenen ook weer afscheid namen van de club, hield toch iedereen er een Dynamohart aan over. Het ene misschien wat groter dan het andere, maar bij het horen van de naam Dynamo gaat het toch altijd weer wat sneller slaan. Niet voor niets luidt de lijfspreuk: ‘ Dynamo, je blijft eraan kleven, voor heel je leven’. Het mooiste bewijs hiervan is dat er nog altijd een groepje van vijftien mensen bestaat dat lid is vanaf 1967, de zogenoemde Club van 40. Anno 2011 telt de vereniging rond de 700 leden, zestien ereleden, twee leden van verdienste en twee erevoorzitters.