Heren 2 gooit het roer om
Heren 2 speelde zaterdagmiddag thuis tegen Compaen. Na een achterstand van 0-2 in sets (21-25 en 18-25) werd het roer omgegooid. In een compleet gewijzigde opstelling vanaf de derde set met nieuwkomer Richard Janssen slaagde Heren 2 erin de volgende 3 sets te winnen (25-20, 25-23 en 15-10). Lees het wedstrijdverslag van trainer/coach Jorg Radstake en bekijk de foto's van Jacques Zwerver.
Een zware KLUS en slechts drie minuten bedenktijd om een antwoord te vinden
“Niet omdat het moet, maar omdat het kan”, de laatste zin uit het verslag van de laatste wedstrijd. Toch was de start van de wedstrijd er eentje met een te hoge (individuele) foutenlast. Was het de druk, die we ons zelf oplegden, of gewoon de kwaliteit van Compaen om zelfs de kleinste kansen te benutten? In ieder geval zijn we erin geslaagd om als collectief na een achterstand van 0-2 in sets (21-25 en 18-25) voor een rigoureuze ommekeer te zorgen. In een compleet gewijzigde opstelling met een ‘nieuwkomer’ uit ons Heren-4 in de startopstelling vanaf de derde set, een tactische variant door juist de “sterspeler” uit Oostzaan op zijn ‘zwaktes’ te pakken en de wil om iets extra’s te gaan leveren in plaats van het laten toestaan van angst in ons spel, stonden we na afloop met een glimlach en een terechte 3-2 overwinning (25-20, 25-23 en 15-10) aan ons ‘sportdrankje’ in ons eigen Dynamo café.
Wie naar de ranglijst kijkt, wist al wel dat het een uiterst belangrijke wedstrijd voor ons zou worden, maar ook dat we -zoals wel vaker- weer volop kansen zouden krijgen om punten te pakken. Met een -voor dyslectici (lees: dislektiesie) te begrijpen voorbereiding wisten we niet alleen wat we van de nummer 7 van de ranglijst (Compaen uit Oostzaan) konden verwachten, maar ook met welke speelstrategie we de wedstrijd ingingen om samen deze “KLUS” te klaren. In gedrag de opdracht om met Karakter (de wil om), Lef (vol overgave), Uitvoering (afspraken nakomen) en Stimuleren (vooruit blijven kijken) te laten zien dat we begrepen hebben dat het (bijna) ‘twee-voor-twaalf’ is.
Vanaf de start van de wedstrijd -die overigens geleid werd door een capabel scheidsrechtersduo- was de druk, die we ons toch nog zelf oplegden, voelbaar. De gelijk opgaande strijd werd in een tweetal servicebeurten omgetoverd in een achterstand, die we tot aan het eind van de set niet meer om konden keren. Terwijl wij slordig waren in het creëren van 100%-rallykansen en er slechts zelden in slaagden een rally winnend af te sluiten, leverde iedere (kleine) kans voor Compaen hun een punt op en eindigde de eerste set met 21-25.
De tweede set leverde een soortgelijk beeld op. Naar het eind van deze set toe, grossierden we echter in een veel te hoge individuele foutenlast. Alle doorgevoerde wissels (en pas op het laatste moment besluitend wie eruit gehaald werd) toonden aan dat we als coaches (hoofd- en beide assistent coaches) uiterst ontevreden waren over de uitvoering van ons plan en het bijbehorende gedrag. Helaas bleken alle ingrepen (nog) niet het gewenste effect te hebben. Zelfs met een iets verhoogde servicedruk scoorde namelijk hun “sterspeler”, die het shirt met rugnummer 2 draagt, iedere 0%-kans. Onbegrip over het hoe én ongeloof in het nog om kunnen keren namen toe, want na 18-25 stonden we op een 0-2 achterstand in sets.
“Onze laatste kans zien te pakken, maar hoe?” De vraag waar we in de setwissel een antwoord op moesten zien te vinden. Het antwoord bestond uit tweeën. Zonder een directe aanleiding werden de (inmiddels) vaste waarden ‘geslachtofferd’. Met ‘nieuwkomer’ Richard Janssen op positie 4 (buitenaanvaller), Rik Aalders op zijn oude vertrouwde plaats op het midden en Sjoerd Aalders op positie 2 -om samen met onze libero de passing met z’n tweeën voor de rekening te nemen- moest het dan gebeuren. Lastig omdat we niet eerder deze optie besproken, laat staan getraind, hebben. Een tweede antwoord werd gevonden in het wijzigen van slechts twee afspraken: eentje in de blokkering en een andere vanaf de servicelijn. Beiden als doel om de meest scorende aanvaller van Compaen in de passing onder druk te zetten en zodoende de kans op scoren te verkleinen. Na een voorzichtige start in een ongewone opstelling nam het geloof dat het toch nog kon -door directe servicepunten en het winnen van rally’s- toe. Met 25-20 verscheen de eerste setwinst op het scorebord.
De vierde set keken we al snel tegen een 3-5 achterstand aan. De scherpte leek in deze beginfase weer te ontbreken en juist dát was wat we niet meer moesten laten gebeuren! Op weg naar de 20 punten liepen we punt voor punt in en met een ongekend spannende eindfase wisten we toch met 25-23 aan het langste eind te trekken. Eén direct servicepunt met een servicewissel bracht misschien wel hét verschil? Zo wordt maar weer eens duidelijk dat in deze competitie de verschillen tussen de middenmoot en de teams in de gevarenzone uiterst klein zijn.
Compaen leek geknakt en met dezelfde opstelling als in set 3 en 4 denderden we voor de kantwissel door. Met een 8-3 voorsprong wisselden we en ook deze korte onderbreking bracht ons niet meer uit het spel en al snel kregen we op 14-8 ons eerste matchpoint. Dit laatste punt werd ‘gegund’ aan de meest opvallende verschijning in het veld (onze tijdelijke nummer 4, Richard Janssen). Terug van weggeweest, maar met behoud van veel kwaliteiten. Met 15-10 werd de eindstand 3-2 en dus twee punten voor het lijfsbehoud in de topdivisie.
Aankomende zaterdag (26 maart) komen we in het Paasweekend uit tegen Sliedrecht Sport, de rode lantaarndrager. Deze verplaatste wedstrijd start al om 17.15 uur in Sliedrecht, voorafgaand aan de wedstrijd van het eerste damesteam van de plaatselijke vereniging. Ook het team waarin de zus van onze middenman Rik en oud Dynamo-speelster Marlies Wagendorp speelt. Kortom voldoende redenen om in dit lange, vrije weekend de reis naar het westen van het land te maken. U komt toch ook?