In memoriam: Fred Fiets

In de nacht van vrijdag 24 op zaterdag 25 juli jl. is na een korte periode van ziekte overleden Fred Fiets. Hij werd slechts 55 jaar.

De familie Fiets raakte bij SV Dynamo betrokken doordat de kinderen gingen volleyballen in de dichtbij hun huis gelegen Dynamohal aan de Morellenlaan. De kinderen volleybalden, Fred en Désirée waren op andere fronten actief: Désirée onder meer met de Dynamo-jeugd terwijl Fred er in principe voor iedereen was. Regelmatig meldde hij zich in de sporthal vergezeld van z’n fotocamera. In eerste instantie alleen om z’n kinderen en de teams waarin ze speelden te fotograferen, maar van het één kwam het ander. Fred begon het volleybalspelletje steeds leuker te vinden en maakte daarom steeds meer foto’s, ook van andere teams dan waarin z’n kinderen actief waren. De liefde voor de volleybalsport had Fred te pakken genomen. Hij vroeg of het goed was of hij af en toe eens wat foto’s mocht maken bij wedstrijden van Dames-1 en Heren-1. Wie kon daartegen nou bezwaar hebben? Jaren ging er bijna geen thuiswedstrijd voorbij, of Fred stond gewapend met camera rond het speelveld. En af en toe pakte hij dan ook nog een uitwedstrijd mee. In 2007 reisde hij zelfs achter het eerste herenteam van Dynamo aan voor de Champions League wedstrijd in en tegen Treviso. Voor z’n plezier en met weinig bagage. Maar zijn fotocamera ging wel mee!

Wat Fred kenmerkte in zijn fotografie was zijn gevoel voor compositie, zijn oog voor detail en ook zijn gevoel voor humor. Hij zag dingen die andere mensen niet zagen. Hij wist juist die dingen dan ook fraai en op zijn manier vast te leggen. De eigenschappen die hij gebruikte in zijn fotografie waren zeer kenmerkend voor Fred, want eigenlijk stond hij zo ook in het leven. Fred was een ‘mensenmens’, had aandacht voor je en hield van een grapje. Maar daarnaast was hij serieus in wat hij deed. Weinig mensen weten dat Fred, nadat hij een wedstrijd had bezocht en iedereen al lang in bed lag of in de kroeg zat, tot in de kleine uurtjes achter z’n computer zat. Uit de vele, soms honderden foto’s, maakte hij dan selectie die vervolgens ook nog eens moest bewerken. De volgende dag kon iedereen dan het eindresultaat bewonderen, bijvoorbeeld via de website van Dynamo.

Afgelopen seizoen gaf Fred aan dit toch enigszins te gaan afbouwen. Het begon hem allemaal toch iets te veel tijd te kosten, bovendien verhuurde hij zich een tijdje als freelance fotograaf. Daarnaast zette Fred een website op met allerlei Apeldoorns nieuws en fotografeerde hij ook nog voor z’n plezier. Hij zocht z’n onderwerpen zorgvuldig uit. Doe alleen wat leuk is.

Aan die droom kwam aan het begin van deze zomer een bruut einde toen hij tijdens een verblijf in Frankrijk wat lichamelijk ongemakken kreeg en zich in een plaatselijk hospitaal meldde. Daar kreeg hij slecht nieuw te horen. Vanaf dat moment is het allemaal heel snel gegaan. Nu, slechts negen weken na z’n eerste klachten, moeten wij al afscheid nemen van Fred. Dit valt ons zwaar, heel zwaar, ontzettend zwaar! We zullen hem missen in ons midden.

Wij wensen zijn vrouw Désirée en de kinderen Nicolette, Iris en Luuk heel veel sterkte toe bij het verwerken van het verlies van hun sympathieke echtgenoot en vader.