Volleyballen iets voor jou? 
Geef je op voor 3 x gratis trainen, Info over lidmaatschapLid worden

Geef je op voor Court crew H1/D1

 

 

 

 

 

 

 

Bestel je pizza voor Super Saturday! 

 

 

 

Volleyballen iets voor jou? 
Flyer (2 t/m 18 jaar)

 

 

 

 

 

 

Ja, ik kom ook naar het wereldcafé ledenraadpleging op woensdag 31 oktober 


 

 

Kom naar het eindfeest op zaterdag 21 april! 

 

 

 

 

 

Laatste Super Saturday op 7 april, bestel een Domino's pizza

 

 

 

 

Nieuw voor peuters en kleuters:
nijntje Beweegdiploma en Sportspeeltuin

 

 

Hekkensluiter Heren 2 wacht zinderende ontknoping

Heren 2 speelde zaterdag thuis tegen HLB Van Daal/DS, de huidige nummer 5 in de topdivisie. Helaas lukte het niet om punten te pakken (22-25, 23-25 en 21-25) en de positie van hekkensluiter kado te doen aan een van de andere 3 ploegen met 19 punten. Lees het wedstrijdverlsag van trainer/coach Jorg Radstake. 

Een zinderende ontknoping staat ons nog steeds te wachten

We begonnen afgelopen zaterdag aan de eerste wedstrijd in een reeks van drie finales, tegen HLB Van Daal/DS. Met het thuisvoordeel en de wetenschap dat ook onze directe concurrenten onderaan de ranglijst de spanning wellicht voelen toenemen, startten we met vertrouwen aan de wedstrijd. Immers tijdens de trainingen laten we een gedegen niveau zien en lijken we ons bewust te zijn van onze (individuele en collectieve) kracht. We ontmoetten een tegenstander waar we in de heenwedstrijd nipt met 2-3 verloren hadden. De deceptie achteraf is dan ook groot om te moeten constateren dat we op de beslissende momenten door een te hoge directe foutenlast de ‘big points’ niet konden benutten. Helaas spelen we niet zoals we -zeker op de donderdag op half centre court- trainen. Omgaan met de wedstrijdspanning en prestatiedruk lijken ons parten te spelen en met de setstanden 22-25, 23-25 en 21-25 versterkte onze tegenstander door de 0-3 overwinning de vijfde plaats. Voor ons  betekent deze nederlaag de laatste plaats op de ranglijst, maar zowel de nummer 9 (Sliedrecht Sport), nummer 10 (VoCASA) en nummer 11 (USC US) hebben exacte hetzelfde puntenaantal (19 uit 20 wedstrijden). Kortom een zinderende ontknoping van het (wisselvallige) volleybalseizoen in de topdivisie nadert.


Met nog twee wedstrijden te gaan blijft de opdracht hetzelfde, namelijk het beste uit onszelf halen. Alleen dan krijgen we namelijk kansen om na afloop van de twee lastige wedstrijden met een brede glimlach van het veld te gaan.


Programma van de laatste twee speelrondes

SV Dynamo (nummer 12)

zondag 17 april uit tegen Peelpush (nummer 1 en kampioen)

zaterdag 23 april thuis tegen Webton Hengelo (huidige nummer 4)

USC US (nummer 11)

zaterdag 16 april uit tegen Sliedrecht Sport (huidige nummer 9)

zaterdag 23 april uit tegen Van Daal/DS (huidige nummer 5)

VoCASA (nummer 10)

zaterdag 16 april uit tegen Webton Hengelo (huidige nummer 4)

zaterdag 23 april thuis tegen DIO/Bedum (huidige nummer 2)

Sliedrecht Sport (nummer 9)

zaterdag 16 april thuis tegen USC US (huidige nummer 11)

zaterdag 23 april uit tegen Next Volley Dordrecht (huidige nummer 7)

 

Het verschil in de eerste set werd al voor de 10 punten gemaakt. Eén serveserie met ouderwetse lange floaters (zoals Avital Selinger en zijn teamgenoten dat in de opbouwende jaren van de gouden generatie ook deden) deden onze passlijn wankelen. Deze achterstand konden we -ondanks het feit dat we blokkerend en verdedigend goed opgesteld stonden- niet meer teniet doen. Met 22-25 stond na één set spelen 0-1 op het scorebord. Toch gaf het vertoonde spel geen enkele aanleiding om het in de tweede set anders aan te pakken.


In de tweede set bleken we namelijk in staat beter te anticiperen op de services en bouwden we met een gedegen blokkeer- en verdedigingssysteem zelfs een voorsprong op. De maximale voorsprong van 4 punten slonk echter op weg naar de 20 punten. Vanaf 20-18 kostte één serie met teveel directe fouten van onze zijde meerdere punten op rij. Voor het eerst in deze set keken we tegen een kleine achterstand aan en moesten we voortdurend de side-out zien te maken om weer op gelijke hoogte te komen. Op 23-24 slaagden we er niet in het punt zelf te maken en keken we tegen een 0-2 achterstand in sets aan.    


Zichtbaar aangedaan en vol frustratie over het onvermogen van de scheidsrechters om leiding en sturing te nemen in de wedstrijd overbrugden we de 3 minuten pauze, voordat de derde set kon beginnen. In de tussentijd mochten de geweldige en wél kordaat optredende quickmoppers nog wel even de zweetplekken van een speler van de tegenstander aan onze speelzijde schoon vegen, omdat de laatste actie (ook nu weer) niet gezien werd. Stil en ingetogen scoorden we om en om de side-out, maar het verschil konden we niet maken. Het geloof in een ommekeer leek weg, terwijl we ons volleyballend toch echt niet hoefden te schamen. Met 21-25 werden we met de neus op de feiten gedrukt (“het was weer net niet genoeg om punten te halen”) en stonden we chagrijnig en met lege handen de hele zaal -samen met de geweldig aardige vrijwilligers van het zaalteam- leeg te ruimen.    


Het wordt een spannend slot. Zeker omdat de Nevobo nog steeds vast lijkt te houden aan de degradatieregeling dat zowel de nummer 11 als 12 degraderen, ondanks de vrijwillige terugtrekking van Rivo uit de eredivisie. Het lijkt mij de hoogste tijd voor een ‘raadgevend referendum’ waarin de vraag centraal staat of nummer 11 wel of niet degradeert.  Het antwoord lijkt mij omwille van de kwaliteit (en continuïteit) van het herenvolleybal (en voor ons biedt dit mogelijk extra perspectief) wel duidelijk! En misschien kunnen we dan ook direct het verzoek indienen om de laatste wedstrijden op donderdagavond om 20.30 uur te spelen. Het moment waarop we vaak het betere van het spel laten zien en de zaterdagstress ontlopen kan worden. Gelukkig vindt de eerstvolgende wedstrijd op zondagmiddag in Meijel plaats. De dag waarop velen het geloof extra tot uiting brengen. Ik hoop dat alle spelers er ook nog in (blijven) geloven, want er is nog steeds een kleine kans!