Heren12 en het euvel van de tweede set

Trouwe lezers vragen zich mogelijk af of er sprake is van een selectief geheugen bij Heren12. Waar bijvoorbeeld Jorg ook trouw schrijft over hoogtepunten én de dieptepunten bij Hs2, zo lijkt Hs12 alleen van de oplevingen verslag te willen doen. Niets is minder waar. Lees ons verslag.

Op relatief zakelijke wijze werd op 16 februari afstand genomen van Dio Hs1 door een 3-1 winst. Feit is wel dat de tweede set onze moeilijkste set is en blijft. We verloren deze met 17-25. Toch bewezen we in de 3e set bij de big points goed en rustig te kunnen blijven spelen en wonnen deze met 27-25.

Na de voorjaarsvakantie troffen we ABS Hs2 waar we twee jaar geleden onze eerste competitiewedstrijd tegen speelden en zowaar direct de allereerste set ooit van Hs12 wonnen (en na een bloedstollende strijd toen 2-3 van verloren). Daarmee blijft het de tegenstander die weliswaar steevast hoger staat, maar waar we elke keer menen een serieuze kans te maken. Dat zat er nu niet in: wederom was de tweede set van een allerbelabberdst niveau (12-25) maar proefden we in de laatste set nog net het genoegen van setwinst: 1-3.

Deze en vorige week wachtte het tweeluik tegen BSV Hs3, de ploeg die minder imponeert door technisch volleybal maar wel een hecht team is en gebrek aan conditie compenseert met een tijdrovende service-ceremonie waar via diverse handen de bal uiteindelijk bij de serveerder komt. Gedreven door het thuisvoordeel gingen we lekker uit de startblokken en sloegen een gaatje van een puntje of zes. Maar ja, als je die niet volhoudt verlies je de set met 21-25. En omdat er geen dispensatie bestaat voor de 2e set moesten we die ook spelen. We verloren hem prompt met 17-25. Maar je hebt buiten het fanatisme van HS12 gerekend als je denkt dat het nu makkelijk werd. Aan strijdlust geen gebrek. Een toeschouwer schamperde dat Hs12 door de lange rally’s en weinig beslissende acties wel erg veel rendement uit de betaalde contributie en competitiegelden haalde. Dit is echter strategisch. Met 27-25 en 25-23 bleven we op de juiste momenten rustig en overtuigd. De coach vergat echter van opwinding dat inmiddels hetzelfde zestal al een heel tijdje binnen de lijnen stond, wat zich wreekte in de laatste set. Met 11-15 gleed de partijwinst net naar Beekbergen.

Zaterdag mochten we op herkansing naar Beekbergen waar het bedoelde team de dag ervoor juist het teamuitje had gehad. De eerste set was een omdraaiing van de vorige week: nu sloegen zij het gaatje maar haalden wij de setwinst binnen (25-22), maar daarna bleven we toch steeds achter de feiten aanlopen. We konden net bijblijven, maar overtuigend eroverheen lukte ook niet. De tweede set was bij uitzondering deze keer wel goed, maar met 24-26 glipte ie toch door onze handen. In de 4e set hadden we op 23-22 duidelijk kansen om een 5e set af te dwingen. Het mocht niet zo zijn. Met een typisch Beekbergs schuivertje werd de set en de partij beslist in ons nadeel 1-3.

Sinds de winterstop hebben we echter een bijzondere opleving meegemaakt, waarmee we weer winnen en in ieder geval steeds minimaal een set mee naar huis nemen, behalve dan tegen onze grote broers van HS11. Nu nog even werken aan de tweede set en: op naar de middenmoot!