Nipte nederlaag Heren 2
Heren 2 leed zaterdag in eigen huis een nipte nederlaag tegen DIO/Bedum. Lees het wedstrijdverslag van trainer/coach Jorg Radstake.
Is het ‘lek’ boven? En onbedoeld was het de week van de scheidsrechter
Wat een bizarre week. Een week waarin de terreuraanslagen van afgelopen vrijdagavond in Parijs de nodige impact heeft op onze samenleving in het algemeen en op ieder individu in het bijzonder. Ook de week waarin blijkt dat het lek boven moet komen, maar wel graag stiekem (in de commissie die dezelfde naam voert). Binnen onze (top)sportbeoefening een week waarin we vanuit de blik in de spiegel ons eigen "lek" moesten weten te dichten. Ondanks de nipte nederlaag (2-3) tegen het veel hoger geklasseerde DIO/Bedum lijkt dat -gezien het vertoonde speelniveau- gelukt. Komt dat door de extra focus op deze wedstrijd en de vooraf (per whats app) gedeelde analyse van de tegenstander en onze gekozen spelstrategie? Of gewoon omdat een ieder zich -al vanaf de eerste training in deze nieuwe week- bewust was dat het anders moest? Het beste medicijn om uit het dal te klimmen (waarvoor we uiteraard ook een geldende verklaring hebben) (b)lijkt het behalen van punten en een gevoelde overwinning op onszelf. Hierin zijn we zeker geslaagd!
Het vertoonde speelniveau van de afgelopen weken heeft ons tot reflectie gedwongen en heeft het besef opgeleverd dat iedereen zijn passende bijdrage/rol moet (op)pakken. Gezien het vertoonde spelbeeld in de thuiswedstrijd tegen het goed presterende DIO/Bedum (en dus niet -zoals de flyer aangaf- DIO Beemte, uitkomend in de eerste klasse) mogen we trots zijn op het aantal rally's dat we (vanuit een goede verdediging, afgestemd op de blokkering) winnend af wisten te sluiten. Iets dat we niet alleen vanuit de (nieuw) gemaakte afspraken, maar juist door maximale inzet (de wil om iedere bal te willen pakken en te willen scoren) tot een (gedeeld) succes hebben gebracht. Het resultaat dat na (ongeveer) twee uur spelen op het scorebord stond, was toch enigszins teleurstellend en zorgen nog niet voor een tevreden blik in de lachspiegel, de spiegel van een positieve reflectie: 25-27, 25-17, 21-25, 25-23 en 7-15 (met dus een eindstand van 2-3 en één wedstrijdpunt).
In ons eigen huis bleken we al vanaf de start van de wedstrijd in staat om voortdurend onze eigen side-out snel binnen te halen om van daaruit op eigen service extra punten te maken. Met name in de afstemming met ons midden bleek bijna tot in perfectie te kloppen. Toch bleef de tegenstander koelbloedig in ons spoor en werden we bij het zien van de eindstreep van de eerste set zelfs ingehaald. Helaas bleken we in deze spannende openingsset niet in staat om het goed verzorgde spel (door enkele directe fouten) tot aan het einde vol te houden (25-27). In de tweede set bleken we al vroeg in staat om een gat te slaan en op eigen service de tegenstander te dwingen te forceren. Zelfs met de vele wissels kantelde de score (gelukkig) niet (meer) en stonden we al snel op 1-1 in sets (25-17). Bijna identiek aan de eerste set volgde een gelijk opgaande strijd volgde in het derde bedrijf en pas boven de 20 punten bleken we niet meer in staat om het spoor van de tegenstander te volgen. Niet zozeer door een versnelling van hun zijde, maar juist door het ontbreken van scherpte in onze verdediging en bij de rallypasses. Op beide facetten verloren we namelijk het initiatief in het opbouwen van de aanval en werd de bal direct op het net gepasst en verdedigd. En zo stond het na drie sets spelen 1-2 in sets. Deze tegenslag leek tot ongeveer halverwege de vierde set zijn beslag te hebben op ons spel, met name op het mentale aspect. Een -door een enkelblessure- gedwongen wissel op de passer/loper positie zorgde echter voor een positieve kentering en met enig ‘geluk’ waren we in staat gebleken een ruime achterstand om te buigen naar een knappe winst (25-23). De laatste set werd het verschil al direct vanaf de start (1-5) gemaakt en halverwege de set hadden we (op 7-10) de kans om het nog spannend te maken. De veerkracht was op en het lukte niet meer om dichterbij te komen. Als (top)sporters baalden we natuurlijk van deze nederlaag in onze eigen hal, maar het vertoonde spel geeft vertrouwen voor de toekomst en is een bevestiging van het feit dat we samen op de goede weg zijn.
Voor de aanwezigen was het een boeiend gevecht. Niet alleen tussen beide topdivisie-teams, maar ook met het arbitrale duo. Onbedoeld werd het in Apeldoorn de week van de scheidsrechter. Nu de technologie ook in de volleybalsport een (steeds meer) voorname plek inneemt, ben ik uitermate verrast en tegelijkertijd zeer verheugd dat de eerste scheidsrechter de beelden van de wedstrijd graag terug wil zien. Onbedoeld hebben ze (dus zowel de eerste als tweede scheidsrechter samen) misschien een te grote bijdrage gehad in het soms hectisch en emotioneel verlopen wedstrijd. Niet de beslissingen, maar juist het ontbreken van doortastend handelen zorgden bij beide teams tot onbegrip. Als je de norm ten aanzien van de technische balbehandeling al in het begin van de eerste set zo hoog legt, dan blijkt het moeilijk om die lijn te handhaven. Is het niet wenselijk dat een scheidsrechter zelf ook een video challenge kan aanvragen? Dan kan hij zelf kijken of hij juist zit met zijn (vaak in een split second genomen) beslissing. Tevens getuigt het van dapperheid en zelfreflectie (passend bij de wil om te leren) dat de tweede scheids lang in de kantine blijft hangen om vervolgens te vragen wat hij van mij (trainer/coach) kan leren in deze wedstrijd om de controle over de wedstrijd te houden en het bevorderen van het spel te kunnen realiseren. Het zou toch mooi zijn als een scheidsrechter zich ook tijdens de wedstrijd kwetsbaar op kan stellen, zijn genomen beslissingen op de weegschaal durft te leggen en in overleg met beide aanvoerders tot een nieuwe start kan komen? Alleen dan kan ik in het verloop van de wedstrijd weer rustig op mijn stoel aan de kant zitten en me bezig houden met mijn eigen team. Ook voor de ontwikkeling van het niveau van het herenvolleybal en de (dienstverlenende) rol van de leiders van de wedstrijd zou dit in mijn optiek een goede ontwikkeling zijn.