Heren 12 geeft het niet kado
Afgelopen vrijdag, thuis tegen de nummer 2 van onze competitie: Bruvoc Heren 3. Altijd lastig dat Bruvoc. Aan de andere kant, weinig te verliezen, ieder punt dat we pakken is meegenomen. Zo gingen we er ook in, met in ons hoofd de laatste trainingen, gericht op het verbeteren van de pass.
De eerste 2 sets verloren we met 15-25 en 14-25. Hoewel het nog niet eens zo heel slecht ging, kwamen we duidelijk punten tekort. Ter illustratie: dat het gat bij onze tegenstanders in het midden zat, wisten we wel, maar toch hadden we moeite om de bal daar te krijgen. Het spel was soms ook wat rommelig aan onze kant. De 3e en 4e set verliepen heel anders. We stonden voor, of gingen gelijk op. Dit leidde tot verbazing cq. irritatie bij de tegenstander die alles op alles zetten om op winst te blijven. Aan onze kant werd hard gewerkt, groeide het vertrouwen en de passes – volgend op de pittige opslagen - liepen over het algemeen een stuk beter, en daarmee ook de aanval. Lange ralleys met veel inzet. Prachtige sets. Op 1 ding na dan: geen winst: 21-25 en 22-25. De woorden van onze trainer echoeden weer in onze gedachten: volleybal is een spelletje waarbij het draait om de punten vanaf 20. Pak je die, dan pak je de set. Kies je ervoor ze niet te pakken, pak je de set niet. Klinkt simpel toch .... zo dicht bij.
Ondanks het feit dat we geen punten pakten, hebben we toch laten zien dat we als heren 12 de opgaande lijn te pakken hebben. We hebben afgelopen vrijdag veel meer weerstand geboden dan we ooit eerder hebben gedaan teggen de Bruvoccers.
Arjen Warnaar